با برنامههای وب پیشرونده و برنامههای تک صفحهای (PWAs و SPAs) توسعهدهندگان ابزارهای فنی را برای ارائه سریع و جذاب تجربیات وب دارند. اما یک قطعه گمشده از این پازل وجود دارد که یک کاتالیزور است که میتواند یک برنامه وب با عملکرد بالا را به تجربه کاربری عالی با عملکردی فوقالعاده سوق دهد. این جزئی است که از طریق بررسی عملکرد یک اصل اساسی از فرآیند طراحی بصری و UX ایجاد میشود. این امر، طراحی عملکردی یا طراحی سازنده نامیده میشود.